Maria's en Manolis

19 mei 2016 - Kreta, Griekenland

ik ben afgelopen week door de hitte naar Kourns lake gefietst, alleen. Mijn hoofd moet nog roder dan mijn rode fiets zijn geweest, maar het was het waard. Ik ben ook met Sonja naar Chania geweest, beetje geshopt enzo.  De afgelopen dagen waren druk en heftig dus niet zoveel tijd gehad.


Ik begin Kreta nu echt te leren kennen. 

Sochtends sta ik op, schud de beestjes uit m'n kleren en eet een boterham met nutella. Glaasje warm water erbij. Yoghurt of kaas zit er niet in, geen koelkast. 
Ik loop met een zaklamp over het pad richting de wc, niet omdat ik de weg niet weet, maar omdat ik niet de slakken en wormen met mijn blote voeten wil vermorzelen. 


Dan de paarden, nog geen 10 meter van mijn slaapkamerraam verwijderd. Eerst poetsen, dan opzadelen, dan rijden we richting strand of 2 uur naast de paarden wandelen. 

Smiddags krijgen we een half stokbrood a la Kristy. Tomaatjes, paprika, kaas en sla en soms nog ham of salami. Vaak gaan we naar het strand. Dan wandelen we weer 25 minuten naar beneden haha.

Savonds ben ik dan vrij of doe ik nog een rondje van 2 uur met de beginners. Daarna gaan we vaak naar titos, zoraida girls stamcafé haha. Alle mannen die je ontmoet heten Manoli, Jannis of Jorgos, dus dat is makkelijk. Vrijwel alle vrouwen heten Maria. Easypeasy.

Savonds is het dan dus weer omhoog wandelen en sterren kijken. Ik ben een aantal keer alleen gaan wandelen en het is vaker dan eens voorgekomen dat ik schrok van mijn eigen schaduw. De schaduw van de maan, zo helder. 

Dan schuiven we een steen voor de deur, deze dient als slot. Dan gaan we slapen, morgen weer. 
In mijn kamer staan meerdere kopjes ondersteboven met wormen eronder. Een keer per dag zwiep ik ze dan allemaal naar buiten, maar ik kan er niet mee leven dat ze snachts in de buurt van m'n bed komen.

Ik voel me hier verder heel veilig. 

Ik slaap nu bij Paula, een meisje van 18 die hier al jaren woont en goed Grieks spreekt. Het is leuk om zo nieuwe mensen te ontmoeten en ook de kleine stadjes te zien.

Ik ga slapen! Ik zal binnenkort foto's toevoegen.

Foto’s

2 Reacties

  1. Maud:
    19 mei 2016
    O o o o o o hoe jaloers kun je een mens maken!!!! Maar ben echt heel erg blij voor jou. Het klinkt heerlijk. En door je prachtige schrijfkunsten en fotografie voel ik me er een klein beetje bij. Liefs en knuffels van MPJ
  2. Berrie:
    19 mei 2016
    Die Stella, kopjes met wormen naar buiten zwiepend..... Ik dacht dat ze voorgoed verdwenen was. Maar nee hoor de dierenvriend van het kleine insect is weer terug. Zaten alleen een stuk of 8 wat mindere jaren tussen. Wat een mooi verhaal, X